درباره ی دومینیکا

دومینیکا، کشور جزیره ای آنتیل کوچک در شرق دریای کارائیب. بین جزایر فرانسوی گوادلوپ و ماری گالانت در شمال و مارتینیک در جنوب قرار دارد. این کشور از زمان استقلال در سال 1978 به عضویت کشورهای مشترک المنافع درآمده است.

طول این جزیره 29 مایل (47 کیلومتر) و حداکثر عرض آن 16 مایل (26 کیلومتر) است. پایتخت و بندر اصلی روزو است. زیبایی طبیعی بزرگ دومینیکا، به ویژه توپوگرافی کوهستانی دیدنی آن، نسل‌های دوستداران طبیعت را تحت تأثیر قرار داده است.

 

زمین و خاک

این جزیره از شکل گیری آتشفشانی است. دومینیکا دارای تعدادی آتشفشان فعال است، اگرچه فوران آن نادر است. از دیگر نشانه های فعالیت زمین گرمایی می توان به فومارول ها (دریچه های آتشفشانی) و چشمه های آب گرم اشاره کرد. در جنوب، دریاچه جوشان 2300 فوت (700 متر) بالاتر از سطح دریا قرار دارد. آب‌های آن اغلب 3 فوت (1 متر) بالاتر از حد طبیعی تحت فشار گازهای فراری قرار می‌گیرند. این جزیره دارای خاک های آبرفتی و آتشفشانی غنی است. رودخانه های متعددی وجود دارد که همه آنها غیرقابل کشتیرانی هستند. رشته‌ای از کوه‌های مرتفع پوشیده از جنگل از شمال به جنوب می‌گذرد که در مرکز توسط دشتی که توسط رودخانه لایو تخلیه می‌شود، شکسته می‌شود که به سمت غرب می‌ریزد. بالاترین نقاط کوه دیابلوتینز است.

 

اقلیم

دومینیکا آب و هوای مطبوعی دارد، به ویژه در ماه های سردتر از دسامبر تا مارس. دمای تابستان به طور متوسط به 90 درجه فارنهایت (32 درجه سانتیگراد) می رسد. دمای زمستان خیلی پایین تر نیست، میانگین دمای آن بین 84 تا 86 درجه فارنهایت (29 تا 30 درجه سانتی گراد) است. فصل خشک از فوریه تا مه است و فصل بارانی از ژوئن تا اکتبر، محتمل ترین دوره برای طوفان ها (طوفان های گرمسیری) است. بارندگی متفاوت است، به ویژه در مناطق داخلی کوهستانی شدید است. میانگین بارندگی سالانه ساحلی از حدود 60 اینچ (1500 میلی‌متر) تا 145 اینچ (3700 میلی‌متر) متغیر است، اما متوسط بارندگی در کوه‌ها به 250 اینچ (6350 میلی‌متر) می‌رسد.

 

زندگی گیاهی و جانوری

دومینیکا جنگلی ترین جزیره آنتیل کوچک است. این جنگل زیستگاه پرندگان و جانوران زیادی است. دو طوطی - طوطی امپراتوری یا سیسرو (Amazona imperialis) و طوطی گردن قرمز کوچکتر (Amazona arausiaca) - فقط در دومینیکا یافت می شوند. پرندگان مگس خوار زیادی وجود دارند که سر آبی (Cyanophaia bicolor) فقط بومی دومینیکا و جزیره مجاور مارتینیک است. قورباغه بزرگ معروف به کراپود یا مرغ کوهی (Leptodactylus fallax)، یکی از چهار گونه دوزیست در جزیره، برای مدت طولانی بخشی نمادین از جانوران دومینیکا (و یک غذای ملی) بود، اما به دلیل یک بیماری قارچی به شدت در معرض خطر انقراض قرار گرفته است.

 

مردم

جمعیت عمدتاً آفریقایی تبار هستند، با برخی از اروپایی ها، مردم شبه قاره هند و کارائیب ها. دومینیکا تنها جزیره با گروه نسبتاً بزرگ و متمایز سرخپوستان کارائیب است که از نوادگان مردمی هستند که قبل از استعمار اروپا در این جزیره زندگی می کردند. اکثر کارائیب‌های باقی‌مانده، که تعداد کمی از آن‌ها صرفاً از تبار کارائیب هستند، در حدود 3700 هکتار (1500 هکتار) منطقه کارائیب در شرق جزیره زندگی می‌کنند و از فقیرترین ساکنان دومینیکا هستند.

 

زبان

انگلیسی زبان رسمی است، اما یک patois فرانسوی معمولا صحبت می شود، و زبان اصلی Carib در تعدادی از نام مکان ها مشهود است. اکثریت مردم کاتولیک رومی هستند، اما متدیست ها، پنطیکاستی ها و ادونتیست های روز هفتم نیز وجود دارند. دومینیکا در طول دهه 1970 مهاجرت به خارج را تجربه کرد، روندی که با مهاجرت گسترده پس از طوفان دیوید در سال 1979 به اوج خود رسید. این موج در دهه 1980 ادامه یافت اما در دهه 1990 تعدیل شد. در سال 1992، دولت طرحی بحث برانگیز را برای ارائه "شهروندی اقتصادی" به سرمایه گذاران کشورهای دیگر آغاز کرد.

 

اقتصاد

دومینیکا یکی از فقیرترین کشورهای حوزه کارائیب است. اقتصاد آن به کشاورزی وابسته است که به طور متناوب توسط طوفان ها ویران می شود. تلاش‌ها برای تنوع بخشی با رشد صنعت توریسم و بخش مالی کوچک در خارج از کشور تا حدی موفقیت آمیز بوده است.

 

کشاورزی، جنگلداری و ماهیگیری

کشاورزی از نظر اشتغال و سهم در تولید ناخالص ملی مهمترین بخش اقتصاد است. محصولات اصلی موز، مرکبات و نارگیل هستند. موز تقریباً نیمی از درآمد صادرات دومینیکا را در دهه 1980 تشکیل می داد، اما در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم، محصولات موز بارها توسط طوفان ها ویران شدند. تولید همچنین در دهه 1990 تا حدی در نتیجه تصمیم سازمان تجارت جهانی که اتحادیه اروپا قوانین تجارت آزاد را با ارائه دومینیکا و سایر مستعمرات اروپایی سابق - به ویژه سایر جزایر موز کارائیب شرقی - نقض کرده بود، کاهش یافت. بازار اروپا کاکائو، قهوه و سبزیجات نیز تولید می شود. دومینیکا در زمینه میوه و سبزیجات خودکفا است و مواد غذایی را به گوادلوپ صادر می کند. جنگل ها پتانسیل خرید الوار قابل فروش را دارند. صنعت ماهیگیری توسط طوفان دیوید در سال 1979 ویران شد، زمانی که تقریباً تمام قایق‌های ماهیگیری جزیره نابود شدند، اما با شروع دهه 1990، بندر ماهیگیری و بازار جدیدی در روزو ساخته شد (و متعاقباً تعمیر و بازسازی شد) با حمایت مالی ژاپن. .

 

منابع

پوکه، یک سنگ آتشفشانی که عمدتاً برای مقاصد ساختمانی استفاده می شود، مهم ترین کانی تجاری است. همچنین ذخایر خاک رس و سنگ آهک نیز وجود دارد. ذخایر مس گسترده در شمال شرق برای بهره برداری احتمالی مورد بررسی قرار گرفته است.

 

تولید، تجارت و خدمات

عمده محصولات و صادرات از بخش کشاورزی حاصل می شود. آنها شامل کوپرا، روغن نارگیل، صابون، روغن خلیج و آب میوه هستند. صابون به دست آمده از روغن نارگیل، صادرات مهمی است. یک بخش کوچک مونتاژ پوشاک وجود دارد. محصولات چوبی، از جمله مبلمان، از الوار محلی تولید می شود. پورتسموث مرکز اصلی قایق سازی است. واردات شامل مواد غذایی، سوخت های معدنی و کالاهای تولیدی است.

گردشگری در اواخر قرن بیستم با وجود زیرساخت های حمل و نقل ضعیف جزیره و کمبود نسبی امکانات هتل و سواحل خوب، به طور چشمگیری توسعه یافت. تقریباً 80،000 گردشگر "قابل اقامت" هر ساله از این جزیره بازدید می کنند، در حالی که بنادر خلیج پرنس روپرت و روزو سالانه به بیش از 300،000 مسافر کشتی کروز در بازدیدهای روزانه خدمات ارائه می دهند. این جزیره به دنبال توسعه ذخایر گیاهان و جانوران منحصر به فرد خود برای جذب گردشگران بوده و خود را به عنوان "جزیره طبیعی" دریای کارائیب معرفی می کند.

 

حمل و نقل دومینیکا

بارندگی زیاد و زمین ناهموار مانع ساخت جاده در دومینیکا شده است. اولین جاده در سراسر جزیره تا سال 1956 تکمیل نشد و تا سال 1984 بود که یک پروژه بزرگ بازسازی جاده برای بهبود دسترسی بسیار راه اندازی شد. فرودگاه اصلی ملویل هال است که در ماریگوت، در ساحل شمال شرقی واقع شده است. فرودگاه دوم در Canefield، نزدیک Roseau است. کشتی های بزرگتر از بندر آب های عمیق در خلیج وودبریج در نزدیکی روزو استفاده می کنند، اما پورتسموث همچنان بندر اصلی حمل و نقل موز است.

 

دولت و جامعه

چارچوب قانون اساسی

قانون اساسی تصویب شده در استقلال، رئیس جمهور را به عنوان رئیس دولت و نخست وزیر را به عنوان رئیس دولت پیش بینی می کند. قوه مقننه دولت که پارلمان نامیده می شود از رئیس جمهور (به صورت رسمی) و یک مجلس تشکیل شده است. از مجموع 32 عضو مجلس، 21 نفر از ناحیه های تشکیل دهنده انتخاب می شوند. 9 نفر که سناتور نامیده می شوند، منصوبان ریاست جمهوری هستند. و 1 نفر  رئیس مجلس یا از بین اعضای غیر عضو کابینه یا خارج از مجلس انتخاب می شود. دادستان کل نیز از اعضای خانه محسوب می شود. رئیس جمهور توسط قوه مقننه انتخاب می شود و نخست وزیر توسط رئیس جمهور از میان اعضای منتخب مجلس شورای اسلامی منصوب می شود. نخست‌وزیر کابینه‌ای را که رئیس‌جمهور از میان اعضای مجلس انتخاب می‌کند، رهبری می‌کند، اگرچه بیش از سه عضو کابینه نمی‌توانند سناتور باشند. مدت تصدی پنج سال است و حق رای جهانی برای بزرگسالان وجود دارد.

 

دومینیکا یکی از اعضای مشترک المنافع، سازمان ملل متحد، سازمان کشورهای آمریکایی، جامعه کارائیب و سازمان کشورهای کارائیب شرقی (OECS) است. دومینیکا از دلار کارائیب شرقی (EC$)، واحد پول رایج OECS استفاده می کند.

 

سلامت و رفاه

چندین بیمارستان بزرگ وجود دارد. نیازهای پزشکی محلی توسط مراکز بهداشتی در سراسر جزیره رسیدگی می شود. بیماری های روده ای، دیابت، کم خونی، سل و بیماری های مقاربتی مشکلات عمده سلامت دومینیکا را تشکیل می دهند.

 

تحصیلات

آموزش ابتدایی در مدارس دولتی اجباری و رایگان است. بسیاری از مدارس متوسطه، یک کالج تربیت معلم، یک دانشکده پزشکی، یک دانشکده پرستاری، و یک شعبه از دانشگاه هند غربی وجود دارد. باسوادی نزدیک به 90 درصد تخمین زده می شود.

 

زندگی فرهنگی

فرهنگ مادی کارائیب در تولید و استفاده از کانوهای دوگوت و سبدهای بافته شده پیچیده همچنان مشهود است. جامعه کارائیب در دهه 1990 با افتتاح یک مرکز فرهنگی در روزو و افزایش علاقه گردشگران به هنر و سنت های کارائیب، تحت یک رنسانس فرهنگی قرار گرفت. سازمان‌های فرهنگی دولت احیای سنت‌های دوران برده‌داری را تشویق کرده‌اند که تقریباً از بین رفته بودند، از جمله رقص‌های آفریقایی-فرانسوی، نمایش، موسیقی و لباس‌ها. فرانسه به دلیل میراث زبانی و مجاورت مارتینیک و گوادلوپ، نفوذ فرهنگی مهمی در دومینیکا باقی مانده است، و کریول تحت تأثیر فرانسوی دومینیکا در دهه‌های 1980 و 1990 با انتشار فرهنگ لغت و متون دیگر احیا شد. میراث دیگر عبارتند از غلبه مذهب کاتولیک رومی - غیرمعمول در مستعمره سابق بریتانیا - و غذاهای تحت تأثیر فرانسوی دومینیکا که ماهی و سبزیجات محلی را در خود جای داده است.